آوای شبم ، شده نغمه دلگیر خزان
چشمان ترم شده است مشاهده شده اندوه زمان.
بازآ به برم که رود از دل غم من
خورشید دلم به رهت نگرم که مگر روزی تو بازآیی.
آتش زده ای بال و پر من
با خود ببر این خاکستر من
بردی دل من ، ای دلبر من
آن دل برود ، چشم تر من.

به پای تو می مانم ، به شوق تو می خوانم
که بشنوی آوای مرا.
بیا ببین دنیایم که بی تو بی فردایم
بیا و روشن گردان تو این دل تنهای مرا.
دارم از تو یادگاری این دل دیوانه را
می شود پایان خوش باشی تو این افسانه را
بی نگهت چه کنم که شدم با ناله سرگردان
با غم تو را ام چو خزان در آوای باران.
با یادت