من و بغل کن عشقِ من که خاک مادری تویی
کجا برم بدون تو که عشق آخر تویی
تو سرپناهه ، خصلت من باش من دلم پره
یه وقت آدام از دوست و دشمن زخم میخوره

عشق به خاکت فرقی با مادر نداره
خاک یه آتیشه که خاکستر نداره
چه کوهایی نذاشتن رو سراین خونه خاکستر ب بقیه
عشق یعنی پروانه و آتیش و بارون
عشق یعنی غواصی تو خاک بیابون
مثِ دل گرمی دادن به رفیقت توی زمین زمستونشکستن از شکسته پنهون نیست
گذشتن از گذشته آسون نیست
جواب تشنگی که بارون نیست